"Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι"

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Για τον Γιάννο



Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος ιδιαιτέρως αγαπητός στο Μεσολόγγι και όχι μόνο...είχε ένα χαμόγελο όπου κέρδισε και τον ποιό δύστροπο άνθρωπο..αγαπούσε κάθε τι ωραίο και είχε ιδιαίτερη λατρεία στα άλογα - στα όμορφα άλογα...είχε όμως και μια ιδιαιτερότητα , ήταν πολύ περήφανος!
τέτοιες μέρες ήταν πριν κάποια χρόνια όπου ο φίλος της ιστοριούλας μας καβάλησε για τελευταία φορά ένα πανέμορφο άλογο για να ταξιδέψει στα σύννεφα με τους αγγέλους και να πάρει τη θέση του δίπλα τους όπως του έπρεπε..
 
 
25 Μαΐου 2003





παρακάτω σας παραθέτω ένα τραγούδι όπου έγραψε και τραγουδάει ο αγαπητός του φίλος Μάκης "Καστανιόλας"











ακόμη κι αν στολίζουν αράχνες τις φωτόγραφίες μνήμης του είναι πάντα μέσα στο μυάλο μας ως καθάριος και ντόμπρος φίλος όλων μας



Ο φίλος του Δημήτρης Παπαθέου έγραψε : Ο Γιάννης ο Πουλής έκατσε 20 μέρες στη σκηνή του γύφτου κι έγινε ένα με τα παιδιά του, για να του δώσει το μαύρο τ’ «αραβανιάρικο».
Κι έφαγε σκατζοχέρια και του άρεσαν και κάλεσε κι εμάς
Κι οι γύφτοι τον αγάπησαν και κάθε χρόνο του’ φερναν άλογο, το καλύτερο.
Κι ο Γιάννης, που’γινε μεγάλος πανηγυριστής και όλοι τον θυμούνται ν’ ακροχορεύει στις μύτες των ποδιών αερικό κι εγώ τον κράταγα με το μαντήλι και πολύ το χαίρομαι που τα αναπολώ,
πέθανε στα πενήντα του περίπου από άλογο που’ κανε σούζα κι αυτός δεν είπε να πηδήσει μέχρι την τελευταία στιγμή και του’ σπασε τα μέσα του κι όλοι δε τον πιστέψαν κι όλοι είπαν πως η αγάπη η μεγάλη και παρατεταμένη αγάπη σκοτώνει να!

Read more: http://vassiladi.blogspot.com/2011/06/blog-post_11.html#ixzz2EDVC44Oz

 
*/*Ευχαριστούμε που μας επισκεφθήκατε!*/*