"Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι"

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Η ταινία της εβδομάδας από την κινηματογραφική λέσχη Μεσολογγίου

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ


www.cinemes.gr



AGORA

ΚΥΡΙΑΚΗ 30-01-11 ΩΡΕΣ: 6.30-9 & 9-11.30 μ.μ.

ΔΕΥΤΕΡΑ 31-01-11 ΩΡΕΣ: 6.30-9 & 9-11.30 μ.μ.



ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ΔΡΑΜΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ

Διάρκεια: 126'

Διανομή: Odeon

Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο

Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Αμεναμπάρ

Ηθοποιοί: Ρέιτσελ Βάις, Μαξ Μινγκέλα, Όσκαρ Άιζακ



Στη Ρωμαϊκή Αίγυπτο, τον 4ο αιώνα μ.Χ., η αστρολόγος-φιλόσοφος Υπατία της Αλεξάνδρειας μάχεται για να σώσει τη συγκεντρωμένη σοφία του αρχαίου κόσμου. Η μειοψηφία του χριστιανικού πληθυσμού υποκινεί τη βία στους δρόμους της Αλεξάνδρειας, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα ενός εμφυλίου πολέμου τεραστίων διαστάσεων. Ο σκλάβος της Υπατίας, Ντάβους, είναι διχασμένος ανάμεσα στην αγάπη για την αφέντρα του και στην πιθανότητα να αποκτήσει την ελευθερία του, με την έλευση του Χριστιανισμού.

Λίγα λόγια για την ταινία

Κόρη του Θέωνα, τελευταίου διευθυντή της θρυλικής Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, η Υπατία έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ., όταν επήλθε η παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο κόσμος άρχισε να αλλάζει. Αστρονόμος, μαθηματικός και φιλόσοφος, η Υπατία ήταν μια διάσημη επιστήμονας και σύμβολο της ανοχής στην πατρίδα της την Αλεξάνδρεια. Αν και οι επιστημονικές της δουλειές έχουν χαθεί, η εικόνα της που έχει μείνει στην ιστορία είναι αυτή μιας δυνατής γυναίκας που αφιέρωσε τη ζωή της στην έρευνα για την αλήθεια.

" Προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε ο,τιδήποτε είναι γνωστό για την Υπατία", τονίζει ο Αλεχάντρο Αμεναμπάρ. "Πολλά είναι γνωστά για τον θάνατό της, για το τι σήμαινε για την πόλη της εκείνη την περίοδο, για την ίδια ως άνθρωπο και για το τι συμβολίζει. Όμως λίγα πράγματα είναι γνωστά για τη δουλειά της".

" Δεν είχα ακούσει ποτέ κάτι για την Υπατία και εξεπλάγην όταν άρχισα να διαβάζω διάφορα για τη ζωή της και να ανακαλύπτω πράγματα", υποστηρίζει η Ρέιτσελ Βάις, που υποδύεται την Υπατία στην ταινία. "Πρόκειται για μια εκπληκτική γυναίκα που είχε μια ασυνήθιστη ζωή. Ήταν αναμφίβολα μύθος στην Ευρώπη του 18ου αιώνα μεταξύ των ρομαντικών ποιητών. Την εξιδανίκευσαν και τη λάτρεψαν, έγραψαν ποιήματα γι' αυτήν, η οποία ήταν μια ρομαντική ηρωίδα. Φαντάζομαι όλα αυτά συνέβησαν γιατί ήταν ένα σύμβολο του πάθους, της μάθησης και της λογικής και σκοτώθηκε από φονταμενταλιστές".

" Η Υπατία είχε δύο πολύ ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά", τονίζει ο σεναριογράφος Ματέο Χιλ. "Από τη μια, αντιπροσώπευε ξεκάθαρα την ελληνική διανόηση, την έρευνα για την αλήθεια μέσω της σκέψης, σε έναν κόσμο όπου οι θρησκείες είχαν μεγάλη επιρροή στις καθημερινές ζωές των ανθρώπων και η ίδια συνεχώς προσπαθούσε να αυξήσει αυτή την επιρροή. Από την άλλη, ήταν μια γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Μια γυναίκα που ήθελε να ζήσει τη ζωή της όπως θα έκανε ένας άνδρας, με την ίδια ελευθερία στο να κάνει έρευνα και να αφοσιωθεί στη φιλοσοφία, όπως ο πατέρας της. Γι' αυτό και πήρε την απόφαση να μην δοθεί ποτέ σε κανέναν άνδρα- ώστε να μην της κλέψουν την ελευθερία που χρειαζόταν...".

Η Υπατία έμεινε στην Ιστορία ως ένας θρύλος. Λατρεμένη για την εξυπνάδα της και λόγω της εκτίμησης που εξέλαβε για τη θέση που κέρδισε στην κοινωνική ιεραρχία της πόλης, απεικονίζεται από πηγές της εποχής ως μια γυναίκα μεγάλης ομορφιάς που ενέπνευσε το πάθος σε όσους την περιτριγύριζαν.

Σχολιάζει η Ρέιτσελ Βάις: "Η Υπατία πέθανε παρθένα. Γνωρίζουμε από ορισμένα γράμματα μαθητών της ότι προκάλεσε την απίστευτη αφοσίωση ανάμεσα στους μαθητές της. Κάποιοι από αυτούς ίσως την είχαν ερωτευτεί κιόλας. Υπάρχει η αίσθηση ότι ένας από τους αγαπημένους της μαθητές ίσως ήταν ερωτευμένος μαζί της, όμως εκείνη ήταν πολύ σεμνή και ποτέ δεν ξεπερνούσε τα όρια της σχέσης δασκάλου/μαθητή. Όμως φαίνεται ότι υπήρχε κάτι σε αυτήν που ενέπνεε πραγματικά τους μαθητές της και ήταν αρκετά πιστοί απέναντί της, ενώ ήταν αρκετά ασυνήθιστο για μια γυναίκα να διδάσκει στη βιβλιοθήκη εκείνη την εποχή".

Στο "Agora", δύο άντρες προσπαθούν να κερδίσουν την καρδιά της: ο δούλος της Ντάβους και ο Ορέστης, ένας από τους μαθητές της. "Ο Ντάβους είναι ένας χαρακτήρας που επινοήσαμε", δηλώνει ο Αμεναμπάρ, "όμως είναι ένας άνθρωπος-κλειδί γιατί μέσω αυτού βλέπουμε τις εργασίες της πόλης, το περιβάλλον της Υπατίας, την ελληνορωμαϊκή κοινωνία και τον αρχαίο κόσμο γενικότερα, πώς γινόταν αντιληπτή η σκλαβιά τον 4ο αιώνα. Ο Ντάβους δεν είναι σίγουρος αν πρέπει ή όχι να γίνει Χριστιανός. Βλέπουμε τον Χριστιανισμό στα πρώιμα χρόνια του μέσα από τα μάτια του, πώς εξελίχθηκε από μια εκδιωκόμενη θρησκεία σε κυρίαρχη. Ο Ντάβους έγινε ένας παραβολάνος. Οι παραβολάνοι ήταν μια θρησκευτική ομάδα πολύ χαρακτηριστική της εποχής εκείνης, ένα γκρουπ μοναχών που ξεκίνησαν αρχικά με σκοπό να βοηθήσουν τους φτωχούς και κατέληξαν να γίνουν ένα ένοπλο κομμάτι της Εκκλησίας".

" Η Υπατία είναι αναμφίβολα κομμάτι της αριστοκρατίας, της ανώτερης τάξης της Αλεξάνδρειας, και το ενδιαφέρον σχετικά με την κουλτούρα τους ήταν ότι ενδιαφέρονταν για τα πάντα. Ενδιαφέρονταν για την τροχιά της Σελήνης , για τον ήλιο, τα αστέρια και ήταν βαθιά ουμανιστές. Είχαν όμως αυτό το στίγμα, που λεγόταν σκλαβιά. Είχαν μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων που ήταν σκλάβοι, που δεν θεωρούνταν άνθρωποι. Θεωρούνταν ότι ήταν η επόμενη κατηγορία μετά τα ζώα, το οποίο είναι αρκετά περίεργο αν σκεφτούμε πόσο βαθιά σκεπτόμενοι και ανθρωπιστές ήταν", εξηγεί η Ρέιτσελ Βάις.

" Ο Ορέστης είναι ένα τυπικό παράδειγμα του πώς θα ήταν ένας νέος αριστοκράτης εκείνη την εποχή, ένα από εκείνα τα αγόρια που προετοιμάζονται για αυριανοί ηγέτες", υποστηρίζει ο Όσκαρ Άιζακ, που υποδύεται τον Ορέστη. "Κάποιοι από αυτούς είναι πολύ φιλόδοξοι και κάποιοι άλλοι ζουν με τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς. Νομίζω ότι ο Ορέστης αρχικά είναι ένα από αυτά τα παιδιά, μην όντας σίγουρος τι θέλει να κάνει. Είναι έξυπνος, λίγο αλαζόνας, λίγο ισχυρογνώμων και ερωτεύεται τη δασκάλα του Υπατία και προσπαθεί να την αποπλανήσει".



Πηγή: myfilm.gr

 
*/*Ευχαριστούμε που μας επισκεφθήκατε!*/*