Το Μεσολόγγι σήμερα μυρίζει και φέρει μια αύρα καλύτερη από οιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου κατά τη γνώμη μου.
Σήμερα ουσιαστικά δίνεται το σήμα για την έναρξη του πανηγυριού του Αγίου Συμεών.
Άντε λοιπόν καλό Αϊ Συμιό
Πάλες καλές αντάμωσες….
....λίγα λόγια για τη σημασία της μέρας τούτης για τον λαό μας...
"Σαράντα μέρες ύστερα απ'την ανάστασή Του, ο Χριστός αναλήφτηκε, από το "Όρος των Ελαιών", στους ουρανούς, όπως μας αναφέρει η Καινή Διαθήκη (Λουκ. κδ' 46-52, Πραξ.α 1-12), αφήνοντας τον κόσμο να κινηθεί μέσα στο χώρο της θεόπνευστης διδασκαλείας Του. Έτσι, η μέρα αυτή από τότε τ'όνομα "Ανάληψις του Σωτήρος" και γιορτάζεται κάθε χρόνο σαράντα μέρες μετά από τη Λαμπρή." (Β.Λαμνάτος, "Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας")
"Χαρακτηριστικό της λαϊκής λατρείας είναι, ότι τα θεία συμβάντα ο λαός κάθε φορά τα ζει ως πραγματικά γεγονότα. Έτσι και κατά τη γιορτή της Αναλήψεως κοινή είναι η πίστη, ότι τα μεσάνυχτα ανοίγουν οι ουρανοί και σε μερικούς τόπους, όπως και στην Κορώνη, ξημερώνοντας της Αναλήψεως όσοι είναι καθαροί ξαγρυπνούν όλη τη νύχτα να ιδούν το Χριστό που αναλήφεται. Όσοι είναι άξιοι βλέπουν ένα φως κι ανεβαίνει στους ουρανούς.
Συνήθεια επικρατεί σε όλα τα παράλια μέρη της Ελλάδος, την ημέρα της Αναλήψεως να κατεβαίνουν όλοι, μικροί μεγάλοι, στη θάλασσα για το πρώτο καλοκαιρινό κολύμπι. Επίδραση ασκεί και η μαγική δύναμη που αποδίδεται στο όνομα της γιορτής, επειδή το "αναλήβομαι" στη γλώσσα μας είναι συνώνυμο με το εξαλείφομαι, εξαφανίζομαι. Είναι καλό, λέγουν οι Λήμνιοι, τη "Γαλατοπέφτ'" να πας να πέσεις στη θάλασσα, να κάνεις μπάνιο. Αν έχεις και καμιά αρρώστια, φεύγει, ώρα άμα λάχει. Και για το σπίτι είναι καλό. Παίρνοντας λοιπόν νερό από τη θάλασσα (από 40 κύματα), οι Σαμιώτες ραντίζουν το σπίτι ολόκληρο, όπως με τον αγιασμό των Φώτων λέγοντας:"Όπως ανελήφτηκεν ο Χριστός, έτσι να αναληφτεί από το σπίτι μας η κακογλωσσιά, η αρρώστια, το κακό μάτι και όλα τα κακά." Το νερό αυτό το φυλάνε όλο το χρόνο, κι όποτε τύχει πρήξιμο ή πόνος ή δάγκωμα ή οτιδήποτε άλλο, βρέχουν μ'αυτό ένα πανάκι και το βάνουν επάνω στο πονεμένο μέρος κι ευθύς περνάει. Μα κι όποτε τύχει αρρώστια ή κακό μάτι ή μπει στο σπίτι άνθρωπος με κακό ποδαρικό ραντίζουν πάλι το σπίτι κι ευθύς φεύγει το κακό. Παίρνουν και μια πέτρα μαλλιαρή απ'τη θάλασσα για γούρι (δηλαδή για την ευτυχία) και τη βάζουν κάτω απ'το κρεβάτι.(Γ.Α.Μέγας, "Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας")
"Παράλληλη μαγική ενέργεια, που εξακολουθεί να γίνεται και στις Αττικές ακτές σήμερα, είναι να ψάξουν οι κολυμβητές στον πρόχειρο βυθό της θάλασσας και να βρουν μια πέτρα με βρύα (πέτρα μαλλιαρή), που τη θεωρούν φορέα ευτυχίας και την παίρνουν στο σπίτι τους. Η πέτρα αυτή, με το ρίζωμα και τη βλάστησή της μέσα στη θάλασσα, συμβολίζει όλη τη δύναμη και την ουσία του στοιχείου αυτού, που, κατά τον Ευριπίδη, "κλύζει πάντα τ'ανθρώπων κακά" (Ιφιγένεια η εν Ταύροις, 1193). Είναι δηλαδή η θάλασσα καθαρκτική και ανανεωτική, ιδιαίτερα την ημέρα της Αναλήψεως, όταν με την παρουσία του Χριστού στους αιθέρες, ουρανός και θάλασσα έχουν αγιασθεί." (Δ.Λουκάτος, "Πασχαλινά και της Άνοιξης")
"Ενώ στα παράλια της χώρας ο γιορτασμός της Αναλήψεως γίνεται μέσα στα νερά της θάλασσας, στις ορεινές περιοχές τόπος ιδιαίτερου εορτασμού είναι οι μάντρες των αιγοπροβάτων' γιατί τη γιορτή της Αναλήψεως την τιμών εντελώς ιδιαίτερα οι κτηνοτρόφοι και οι βοσκοί μας." (Γ.Α.Μέγας, "Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας"))
"Πέρα απ'την καθολική χριστιανική χροιά, η μέρα της Ανάληψης θεωρείται απ'τους βλάχους σαν καταδική τους γιορτή, για αυτό τους ακούς να λένε: "Έχουμε τη γιορτή μας σήμερα", ή "Γιορτάζει το βλάχικο σήμερα". Κι η γιορτή αυτή της Ανάληψης του Χριστού μας βρίσκει τους μπιστικούς και τους τσελιγκάδες μέσα στα καλοκαιριάτικα κατοικιά τους, στα τσαρδάκια τους, σκαρφαλωμένους μ'ολάκερο το βιο τους πάνω στις πλαγές και στα διάσελα, στα βουνά και στα ψηλότοπα, βόσκοντας και προσέχοντας τα ζωντανά τους. [...]
Τελειώνοντας τη λειτουργία κι ο παπάς παίρνει, κατά τη συνήθεια, ένα μικροπαίδι για βοηθό και τ'άλογό του να ξεκινάει για τις στρούγκες και τα τσελιγκάτα. Μέρα μεγάλη! Τρανή γιορτή! Πρέπει να βλογήσει τα ζωντανά και τους αφεντάδες τους. Ύστερα, έχει να μαζέψει βλέπεις κι ένα σωρό φιλέματα.
Κι αρχίζουν οι σάλαγοι και τα σφυρίγματα των τσοπάνηδων, που οδηγούν τα κοπάδια τους στα μαντριά για να "τ'αγιάσει" εκεί όλα μαζί ο παπα-Γιώργης. [...]
Οι τσοπαναραίοι πιστεύουν, πως την ημέρα της Ανάληψης, είναι αμαρτία να μαζεύουν τυρί στον τάλαρο, να "ταλαριάζουν" τυρί, όπως λένε. Γι'αυτό όλο το γάλα κείνης της μέρας και το τυρί αντάμα το μοιράζουν στους ανθρώπους για το καλό των ζωντανών και τη δική τους καλοτυχιά. Επίσης, την ημέρα της Ανάληψης οι τσοπάνηδες, γιδαραίοι ή προβαταραίοι είναι αυτοί, "αλατίζουν" τα κοπάδια τους. Ταϊζουν, δηλαδή, τα γιδοπρόβατά τους αλάτι κι αν τους ρωτήσεις γιατί, σ'απαντούν: Τ'αλάτι δίνει στα ζωντανά δύναμη κι όρεξη, βόσκουν πιο πολύ, πίνουν πιότερο νερό και νοστιμίζει το κρέας τους. [...]
Κατά το μεσημέρι, στα κονάκια στρώνεται το τραπέζι. Φτάνουν οι καλεσμένοι, στρογγυλοκάθονται όλοι μαζί κι αρχίζουν το φαγοπότι και το γλέντι. Ένα γλέντι που ξεχειλίζει κι ακούγεται σ'όλα τα βλαχοκόνακα και κάνει τα στανοτόπια να ζωντανεύουν απ'άκρη σ'άκρη. Κι ακούς τραγούδια βλάχικα, τραγούδια της τάβλας, που θα τ'ακούσεις και "καθιστικά", τραγούδια της αγάπης και των κλεφτών κι ένα σωρό λιανοτράγουδα με πολλά και ωραία τσάμικα. Κι όταν τελειώσουν τα τραγούδια του τραπεζιού, ο γεροτσέλιγκας σηκώνεται πάνω κι αρχίζει πρώτος τον χορό για το καλό της μέρας. Και στην κάθε του πατησιά και χοροστροφή, συλλογιέται ολάκερη τη ζωή του, που πέρασε στα βουνά, τόσο βιαστική, χωρίς να την καταλάβει." (Β.Λαμνάτος, "Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας")
..όπως αντιλαμβανόμαστε από τα άνωθεν η ημέρα της Αναλήψεως τιμάται ιδιαιτέρως από τους Έλληνες σ'όποια γωνιά της Ελλάδος κι αν κοιτάξουμε...
Εύχομαι να περάσουμε καλά και να παραμερίσουμε τις όποιες γκρίνιες και διχασμούς έχουμε και να αφεθούμε στον εκστασιάσμο του ήχου της πίπιζας και του νταουλιού!!!
εκ της σύνταξης....
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου