«Τό Μισολόγγι ευρίσκεται εις τόν έσχατον κίνδυνον δι’ έλλειψιν τροφής… αν ο στόλος από τό εν μέρος καί τα έξω στρατεύματα από τάλλο δέν τρέξουν, καθώς διετάχθησαν, νά κτυπήσουν τόν εχθρόν εντός τής παρούσης εβδομάδος, τό Μισολόγγι δέν έχει πλέον νά ελπίσει ειμή εις τήν εξ Ύψους βοήθειαν», γράφει από το Μεσολόγγι στις 23 Μαρτίου 1826 ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, μέλος της «Προσωρινώς Διευθύνουσα τά τής Δυτικής Χέρσου Ελλάδος Επιτροπής» προς την Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος. Η κατάσταση στο πολιορκημένο από τους Τουρκοαιγύπτιους Μεσολόγγι ήταν τραγική στις αρχές του 1826, ο κλοιός έσφιγγε, ιδίως μετά την κατάληψη του Βασιλαδίου και του Ανατολικού. Ο ελληνικός στόλος υπό τον Μιαούλη δεν μπόρεσε να διασπάσει τον από θαλάσσης κλοιό των Τουρκοαιγυπτίων και να ανεφοδιάσει το Μεσολόγγι με τρόφιμα και πυρομαχικά. Με την πείνα και τις αρρώστιες να θερίζουν τους πολιορκημένους και με την ελπίδα βοήθειας να έχει χαθεί, αποφασίστηκε να επιχειρηθεί έξοδος από το Μεσολόγγι την 10η προς 11η Απριλίου 1826, Κυριακή των Βαΐων. Το σχέδιο, όμως, είχε προδοθεί στους Τουρκοαιγύπτιους που περίμεναν την έξοδο. Από τους 3.000 Έλληνες στρατιώτες που συμμετείχαν στην επιχείρηση σώθηκαν 1.300, από τις γυναίκες και τα παιδιά ελάχιστοι, οι περισσότεροι σφαγιάστηκαν και οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στην Κωνσταντινούπολη. Η επί 12 μήνες ηρωική αντίσταση του Μεσολογγίου και η τραγική έξοδος προκάλεσε θαυμασμό και συγκίνηση στην Ευρώπη, αναζωπυρώνοντας τον φιλελληνισμό και αποτελώντας ύψιστο σύμβολο του Αγώνα του Γένους.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου